رویکرد سازه ای: به باور برخی روان‌شناسان، انسان هنگام رویارویی با یک پدیده،
نخست به عناصرسازنده ی آن خیره می شود و سپس با در پیوستن آن عناصرسازه ای
به پیکره ی پدیده وساختار کلّی آن پی می‌برد و شناسای آن پدیده می شود؛ بنابراین
یادگیری یک مطلب نیز از یادگیری اجزای آن شروع شده و به یادگیری کل آن ختم می‌گردد.
به همین روی،در زبان آموزی و آموزش مهارت خواندن و نوشتن پایه نیز باید نخست
نشانه های جزئی را آموزش داد و سپس اندک‌اندک با ترکیب این نشانه‌ها، به آموزش
واحدهای کلی و بزرگ تر زبانی پرداخت. رویکرد پیشنهادی این افراد در آموزش زبان
«رویکرد تحلیلی یا جزیی نگر» نام دارد که آن را «جزء به کلّ» هم خوانده اند امّا
من خوش می دارم که این نوع نگاه را که سازه بنیاد است سازه نگر یا رویکرد سازه ای بنامم.
